Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 8 (871) z dnia 10.03.2015

Rozliczanie w roku następnym różnic kursowych powstałych z wyceny bilansowej

Jednostka posiada zobowiązanie w walucie obcej, które wyceniła na dzień bilansowy (rok obrotowy jednostki pokrywa się z rokiem kalendarzowym). W jaki sposób powinna w następnym roku rozliczyć różnice kursowe powstałe w wyniku tej wyceny?

Jednostki, które posiadają aktywa lub pasywa w walucie obcej (np. należności, zobowiązania, środki pieniężne zgromadzone na rachunku walutowym lub w kasie walutowej), są zobowiązane dokonać ich wyceny na dzień bilansowy - po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski (zob. art. 30 ust. 1 ustawy o rachunkowości).

W przypadku jednostki, której rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, ww. wyceny należało dokonać na dzień 31 grudnia 2014 r., po średnim kursie NBP z tego właśnie dnia.

W związku z ww. wyceną bilansową mogą powstać (i zazwyczaj powstają) różnice kursowe, które zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych, co może być np. zaksięgowane:

W uzasadnionych przypadkach różnice kursowe, powstałe na skutek wyceny bilansowej, zalicza się do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów, a także ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub wartości niematerialnych i prawnych (zob. art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości).

W kolejnych okresach powstałe na skutek wyceny bilansowej różnice kursowe należy odpowiednio rozliczyć. Wprawdzie w ustawie o rachunkowości nie określono, jak dokonać takiego rozliczenia, jednakże w praktyce przyjmuje się następujące sposoby dokonania ww. rozliczenia, tj.:

1) wystornowanie różnic kursowych pod datą 1 stycznia następnego roku,

2) wystornowanie różnic kursowych z chwilą uregulowania należności/zobowiązania lub rozchodu waluty,

3) nie dokonuje się storna różnic kursowych z wyceny bilansowej tylko ujmuje się w księgach zrealizowane różnice kursowe obliczone od początku roku do dnia uregulowania rozrachunku/rozchodu waluty lub różnice kursowe wynikające z porównania kursu z poprzedniej wyceny z kursem z bieżącej wyceny; w metodzie tej doprowadza się stan rozrachunków do prawidłowego salda poprzez doksięgowanie odpowiednio dodatnich lub ujemnych różnic kursowych.

WAŻNE: To jednostka dokonuje wyboru sposobu rozliczania różnic kursowych z wyceny bilansowej, przy czym stosowny zapis powinien się znaleźć w polityce (zasadach) rachunkowości. Wybraną metodę należy stosować w sposób ciągły.

I. Storno pod datą 1 stycznia 2015 r.:

Dekretacja:

Księgowania:

II. Storno w momencie uregulowania zobowiązania:

Dekretacja:

Księgowania:

Dekretacja:

Księgowania:

Wspomnijmy, że jeżeli jednostka dla celów podatkowych ustala różnice kursowe metodą podatkową, to najkorzystniej jest wybrać metodę polegającą na wystornowaniu różnic kursowych z wyceny bilansowej - pod datą 1 stycznia następnego roku lub w dacie uregulowania rozrachunku.

Z kolei jeśli jednostka ustala podatkowe różnice kursowe metodą bilansową, to najprościej będzie zastosować rozwiązanie przedstawione w przykładzie 2.